Psychodietetyka – jak jeść z głową – cz. III Rola magnezu w leczeniu depresji

Magnez to jeden z najważniejszych dla prawidłowego funkcjonowania ludzkiego organizmu pierwiastków chemicznych. Jego zawartość w ustroju dorosłego człowieka wynosi przeciętnie 1000 mmol[1], a zapotrzebowanie dobowe waha się od 0,15 do 0,2 mmol/kg masy ciała. Magnez pełni szereg ważnych funkcji – aktywuje kilkaset enzymów w przemianach wewnątrzkomórkowych, uczestniczy w syntezie białka, przewodzeniu impulsów nerwowych i skurczu mięśni, bierze udział w procesach termoregulacji i regulacji ciśnienia tętniczego krwi oraz ma istotne znaczenie w mineralnej gospodarce kości. Niedobór magnezu prowadzi do zaburzeń metabolicznych, sercowo-naczyniowych i nerwowo-mięśniowych. Jego nadmiar ma negatywny wpływ na przewodnictwo nerwowo-mięśniowe.

Wpływ magnezu na układ nerwowy

Od dawna wiadomo że mg jest jonem stabilizującym błony neuronów, przez co zmniejsza pobudliwość komórek nerwowych. Informacja ta jest wykorzystywana w leczeniu wspomagającym wielu schorzeń neurologicznych. Takich jak:

1 Tężyczką utajona

2. Nadpobudliwość psychoruchowa – ADHD

3. Zespoły lękowo- depresyjne

4. Bóle migrenowe głowy

5. Utraty przytomności

Chciałabym się skupić tylko zespołach lękowo-depresyjnych. Wyniki badania opublikowanego w 2017r. w „Plus One” ukazują że wśród grupy badanych osób z depresją, wystarczyło kilka tygodni suplementacji chlorkiem magnezu charakteryzującym się najlepszą biodostępnością, w ilosci 248mg, aby objawy lęku i depresji zmniejszyły się. Niedobór magnezu powoduję stany lękowe i depresyjne, Osoby które są leczone za pomocą leków przeciwdepresyjnych powinny włączyć również suplementacje mg, gdyż stres i ataki paniki podnoszą adrenaline, kortyzol, noradrenalinę, które przyspieszają wydalanie magnezu z organizmu wraz z moczem. Nazywa się to błednym kołem. Aby zapobiegać tym niedoborom i takim efektom konieczne jest uzupełnienie tego pierwiastka co wspomoże proces leczenia.

Duże zainteresowanie również budzi związek hipomagnezemii z przyczyną powstawania zaburzeń dwubiegunowych afektywnych. Prowadzone obserwacje nad skutecznością suplementacji magnezu w tych zaburzeniach dają obiecujące wyniki. Ponadto sugerowane jest, że magnez uczestniczy w powstawaniu serotoniny, dopaminy i kwasu γ-aminomasłowego, hamuje uwalnianie neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym oraz podwyższa próg pobudliwości działając przeciwdrgawkowo .

Kinga Chmara 🙂